Na 520 km te hebben gereden, zitten we nu in Midland, Michigan, USA. Vanmorgen begon met regen, ook al vannacht. Maar later klaarde het op. Het was niet meer dan 8 grC en het eerste stuk was erg winderig.
We vertrokken om 10.00 u van de campground, nadat we eerst weer eens een keertje gedoucht hadden. En even haren wassen, wat toch ook moet gebeuren. Er was op de camping maar 1 douche open, dus moesten we op elkaar wachten. Maar ook dat geeft niet.
Toen op reis, via Hamilton, Brantford, Woodstock (nee, niet DE Woodstock), London naar Sarnia.
We hebben de eerste keer gestopt bij een Tim Hortons. Daar is wifi en daar heeft Warner dus de foto's van gisteren verstuurd, althans 3 van de vele. We namen koffie met een cinnemonroll-broodje. Lekker. Daarna weer de weg op. Na 1 uur en 3 kwartier maar weer een stop, nu bij een Subway, waar we een broodje LTC namen met cola erbij.
Toen kwamen we bij de grens. Help, de grens met de VS. Eerst was al niet duidelijk bij welk poortje wij langs moesten. Want nergens mochten RV langs. Goed, toen maar de Quick Lane genomen. Dat ging goed. Maar de douane juffrouw vroeg ons het hemd van het gat. Ze beledigde ons nog door te zeggen dat we "a small RV" hadden. En oei: we hadden citrusvruchten bij ons (ze wist niet eens wat miniola's waren!) en vlees en van alles. Dus riep ze een collega op, die meteen een grote vrachtauto tegen hield om ons naar een vaste plek te wijzen. Meteen werden er pionnen om de camper heen gezet. We werden gesommeerd om alles in de camper te laten, behalve onze passen en autopapieren. Ook onze mobiels moesten we achter laten, ze vroegen de sleutels van de camper en we werden voor ons uit door de douaneman en achter ons door een collega van hem begeleid. Moesten wachten voor de deur van het kantoor, en tot dat we binnen werden geroepen bleef er een douane achter ons staan. Toen we binnen waren werd onze camper van binnen geïnspekteerd door nog weer een andere man. En wij moesten onze hele handen op vingerafdrukken laten vastleggen en onze foto laten nemen. Zonder bril op. Daarna kwam de man van de controle vertellen, dat hij onze 6 miniola's en onze 10 eieren in beslag had genomen. Die mochten we niet invoeren! Balen. Maar het vlees was geen kip en mochten we wel invoeren. Ach, die mensen doen ook hun werk. Ze zijn bang voor vogelpest. En de pot gepelde mandarijntjes van DelMonte mochten we ook wel invoeren. Toen verdween de beambte van de paspoorten heel lang met onze creditcard, want we moesten US$ 6,-- per persoon betalen voor de visa. Maar, wel een beetje lachen, hun creditcardmachine weigerde en dus konden we niet betalen, maar kregen wel onze visa!
Heb je voor 12 dollar 6 miniola's en 10 eieren, vast wel. Na nog 1 stop zijn we doorgereden via Port Huron, Flint, Saginaw, Bay City naar Midland. We staan hier op een camping met overdekt zwembad. Wie weet nemen we morgenochtend nog een plonsje.
