Dag 12 --3-5-2015
Vanmiddag zijn we van de Eastern timezone naar de Central timezone gegaan. Dus vergeleken met Nederland zitten we nu op -7 uur.
De dag begon met betrokken weer, maar in de loop van de dag werd het steeds warmer en warmer. Vanmiddag hadden we een buitentemperatuur van 24,7 gr C. Toen was het ronduit mokkerig. Maar we hebben de voorspelde onweersbuien (nog) niet gehad. Nu, 19:45 u is het buiten nog 18 gr.C!!
Vanmorgen zijn we om 10:30 u vertrokken uit Neys Lunch and Campground. We hebben eindeloze wegen gereden door bossen en dan weer tussen meren door. Ook een groot stuk nog langs de oevers van Lake Superior gereden. Als eerste kwamen we door Schreider, waar een spoorwegmuseum zou moeten zijn. Het was zo gevonden: maar nog niet open, het seizoen was nog niet begonnen. Het hele museum bestond uit 3 oude treinwagons
en een lok.
We hebben alles van buiten bekenen. Via Rossport en Lake Helen zijn we in Nipigo gestopt bij een Tim Hotons voor een tosti. Kaas, bacon en tomaat. Echt erg lekker. Met een cola erbij. We hadden in de gids van Canada opgezocht waar we in Thunderbay moesten zijn voor winkeltjes. 2 plekken werden ons aangeraden en eentje was verreweg de leukste. Langs de grote graanoverslaghaven naar Downtown Thunderbay
gereden. Wat uit zegge en schrijve 20 winkeltjes bestond. Als dit de leukste was, wat was dan die andere?? Maar we hebben wat leuke zaakjes bekeken voor zover ze open waren op zondag. Ik heb nog een bloes en een t-shirt gepast, allebei superleuk, maar net niet mijn maat. Balen. Verder wel kaarten gekocht voor de oude tantes en maple caramels. Daarna in een Safeway huishoudboodschappen gedaan voor een paar dagen.
Erna met wat moeite de goede weg gevonden, ik was het als kaartlezer niet eens met de juf uit de Garmin-tomtom. Uiteindelijk mijn zin gedaan en dus kwam het goed. Verder de Trans Canada Highway 11/17 op. Ze zijn hier wel bezig met brugonderhoud: we zijn 4 halve bruggen gepasseerd. Eentje was zelfs helemaal weg en moesten we via een baileybrug passeren. Terwijl het zondag is werd er toch overal gewerkt.
Gisteravond hadden we erg veel moeite gedaan een campground te vinden binnen een goede afstand en die ook nog open was vanaf 15 april. Maar na 484 km te hebben gereden (jullie voelen 'm al aankomen) was de campground niet open. Wat nu?? De campgrounds zijn dun gezaaid hier. Uiteindelijk zijn we naar de OPP gegaan, de politiepost ter plaatse, dus in Atikokan. Er kwam meteen een agent naar buiten om ons te woord te staan. Nee, de campground was niet open. Maar hij gaf ons toestemming voor de poort van de camping te parkeren en daar de nacht te blijven staan. Hij zou ook z'n collega's van de nachtdienst inlichten. Dus weer een nieuwe ervaring: wildkamperen met toestemming van de politie. Geen wifi, geen elektriciteit dus.
Morgen gaan we naar Fort Frances. Daar moet een grote waterval zijn. Hier in Atikokan is nog een kleine, grote waterval (zoals ze zelf zeggen), die we ook even willen bekijken.
