Vanmorgen vroeg horen we dat Celesta is gebeld door de woningbouwvereniging van Mary's huis. De vloerbedekking moet er toch uit. Binnen 48 uur. Jodrik neemt een vrije dag op op vrijdag en gaat in zijn eentje aan de gang. Morgen, zaterdag, zullen Nico en Pepijn ook helpen. Jodrik heeft de vloerbedekking er met veel moeite wel uit, (horen we via de whatsapp) maar alles moet ook nog naar de stort. En de lijmresten van de vloer af geschraapt. Celesta kan niet helpen, omdat Pascal dit weekeinde dienst heeft. Frans is een weekeinde weg. Celesta koördineert wel alles en bepaalt dat van alle kosten de rekening naar ons "mag". Dus moeten ze het met hun drieën doen. We vinden dit bepaald niet leuk, maar we hadden het met de kinderen overlegd en zo besloten. Het is nu net als of wij feest vieren en zij moeten werken. Sturen we ook nog foto's van taart en ijs. Ach ja, verschil moet er zijn........Maar ze kennen ons langer dan vandaag. Als de volgende bewoner blij was geweest met een douchecabine, een afzuigkap en een vloerbedekking had er niets hoeven te gebeuren. De gordijnrailsen en de kookplaat zijn door de woningbouwvereniging niet benoemd, dus laten we die er in zitten.
Het is vandaag erg bewolkt, maar wel 12 gr. C en we vertrekken al erg vroeg, kwart voor 10. In de loop van de ochtend ontdekken we dat we al wéér in een andere tijdszone zitten. Wij dachten dat die alleen in Alberta gold, maar dus ook al in Sasketchewan. Dus eigenlijk zijn we al om kwart voor 9 vertrokken. (niet lachen!!) We hebben onze mobiels, laptops, fototoestelen en horloges weer goed afgesteld.

Vanaf Yorkton rijden we alsmaar de Yellowhead Highway 16 tot aan Wynyard. Daar stoppen we voor koffie met een koek. Dan verder tot aan Jansen. Daar stoppen we heel eventjes omdat Warner dat bordje wil fotograferen voor zijn vriend Piet Jansen. Daarna rijden we naar Manitou Beach. Daar zijn meerdere zoutwaterbronnen en dus een zoutwater zwembad. Het water is zouter en heilzamer dan dat van de Dode Zee in Israël en dan dat van Karlovy Vary in Tsjechië. In één deel van het zwembad is het water 39 gr C en in de rest 37 gr C. Je blijft vanzelf drijven en kunt bv. niet eens op je buik liggen, je wordt gewoon omgedraaid. Grappig effekt is dat wel.

in het zoute zwembad

Na het zwemmen nemen we een taartje met cola erbij in de kantine van het zwembad. Als we buiten komen blijkt dat de weg die we willen rijden, door de hoge stand van het meer, onder water staat. Ook de muziektent staat in het water.

water in het meer staat een "beetje" hoog!

Dus moeten we omdraaien en een andere weg kiezen. Vandaag zien we alleen eindeloze graanvelden. Al zien we ook wat meer vee, en stukken wei met o.a. rare blauwe schuilhutjes voor het vee er op. We zien mijnbouw, heel veel graansilo's, een graantrein met heel veel wagens. Uiteindelijk zijn we om half 6 bij een campground ten nw van Saskatoon. Daar betalen we met ons laatste geld de staanplaats, want we hebben vandaag geen geld kunnen pinnen. De mevrouw van de camping leent ons geld voor de wasmachine en -droger. Maar we willen toch zelf geld. Dus op naar een hele grote soort Aldi. Vreselijk ziet het er uit en ook vreselijk druk.

Omdat we toch wel trek hebben, nemen we in het restaurant eerst een hotdog (Warner) en ik een zesde deel pizza. Ineens besluiten we nog wat te nemen en een ijs toe, hoeven we ook niet meer te koken. Voor het eten en de lijn is dit dus een hele slechte dag vandaag. Terug op de campground doen we alleen de was nog. We hebben vandaag 414 km gereden.

Zonsondergang vanaf de camping met weer graansilo's.