Dag 12 vrijdag 19-8-16
Marja jarig!! Eerst hadden we niet zo'n zin in deze dag vanwege de plensregen buiten. Bah. Maar om iets over 10-en in de morgen brak het wolkendek en ging de zon schijnen. We wilden vandaag vroeg vertrekken, omdat we met laagwater naar St. Michaels Mount wilden lopen. Toen we bij Mrarzion aankwamen was het helemaal helder, maar het waaide vreselijk. Daarom werd ons bij de parkeerplaats verteld dat de laagwaterdam vanaf half 11 tot 2 open zou zijn. En dat er door de wind geen ferrybootjes zouden varen. Begrijpelijk als je de zee zo zag. Na eerst nog een stuk over en langs het strand te hebben gelopen, kwamen we bij de causeway. Bijna op driekwart stond hij nog onder een dun laagje water. Ja, ik had een beetje natte sokken en broek. De causeway was al met ongelijke stenen, wat voor mij niet makkelijk liep. Eenmaal op het eiland hebben we eerst koffie gedronken. Daarna hebben we kaartjes voor het kasteel gekocht, dat op een flinke hoogte lag. De weg en de trappen er heen waren zeer ongelijk. Warner heeft mij veel moeten ondersteunen of ik heb me aan de reling vastgehouden. En het waaide inmiddels echt ontzettend hard. Het is een eiland dat net als Mont St Michel is begonnen als een opleidingsinstituut voor nonnen. Daarna is het partikuliere handen gekomen en is het nu nog steeds. Al heeft de laatste eigenaar, Francis St Aubyn het verpacht aan de National Trust op voorwaarde dat hij en zijn nazaten er nog 999 jaar mogen blijven wonen. Hij gaf er zelfs een ondersteuningsfonds bij. Het kasteel is dan ook nog bewoond. Je kunt een gedeelte bekijken en daarbij zijn beschrijvingen van de kamers. Omdat het zo vreselijk waaide was er wel een zeer helder uitzicht. Verder heeft het eiland natuurlijk zijn sagen. Er woonde ooit een Reus, die verslagen is en in de put is gegooid, maar zijn hart is versteend en kun je ook nog zien. Terug weer beneden, hebben we in het restaurantje een sandwich gegeten. Ze waren daar in verband met de wind al waterkeringen aan het opbouwen. Vandaar zijn we doorgereden naar Land's End. Daar hebben we rondgedwaald en zijn we bijna weggeblazen. Maar het was leuk om ons einddoel van deze vakantie bereikt te hebben, nog voordat de helft van de dagen er op zit. Al was ik eigenlijk te moe om het allemaal nog te lopen. Het is ook nog geen 4 maanden na de operatie. Nu werd het op de zee al mistiger. Het uitzicht was niet zo helder meer. Eerst konden we de Scilly Isles nog zien, maar later niet meer. Daarvandaan zijn we naar een dichtbij gelegen camping gereden. Waar we nu staan. Nadat Warner de elketriciteitkabel had uitgerold en weer binnen was begon het weer te regenen. Inmiddels is het weer droog. De camper staat regelmatig te trillen en schudden van de wind. Vandaag maar 18 grC, maar achter glas in de zon veel warmer.

Vandaag heel veel foto's:

De weg naar het eiland. Lekker grote en ongelijke stenen.

Aankomst in het stadje

Terras bij het Island Cafe wat vroeger de wasserij was van het eiland

Uitzicht vanaf de geschutsplaats

Uitzicht op een van de geschutsplaatsen

Sir John's room

The Library

Uitzicht vanaf het zuidelijk terras

De tuinen (waren gesloten wegens de harde wind)

De Kerk

Uitzicht vanaf een uitkijkpunt

Dan gaan we nu naar Land's End:

Veel wind

In de verte een vuurtoren

Nu volgt een aantal opnames vanuit een punt en steeds iets naar links gedraaid:

Waar waren we ook alweer? Oh ja,

Dit noemt zich "Ënglands first and last refreshment house"

Hansje op Land's End

Totaal vandaag 64,3 km maar dat is inclusief ons wandelen in en naar het kasteel. De tracklogger plakt gewoon alles achter elkaar, helaas.