Vanmorgen thuis nog van alles geregeld. Wilde nog meer doen, maar dat lukte niet. Maar het is goed zo. We hebben eerst Minous naar haar vakantieadres gebracht, lees het pension. Op de terugweg nog even langs onze notaris, om papieren af te leveren voor het regelen van de erfenis van Leon. Daarna de laatste spulletjes ingepakt. Alles in 1 grote koffer, de reserve schoenen in een rugzak en de boeken en laptops in mijn laptoptas. We dronken koffie en toen bleek ineens, dat van de wandelschoenen van Warner een deel van de zolen verpulverd was. Dus andere schoenen met goed profiel aan. (kom ik straks op terug) Met de bus naar het station, daar even bij de GWK binnen gelopen. Het geluk was met ons: ze hadden net wat IJslandse kronen binnen gekregen, normaal moet je die bestellen. En daar waren we te laat mee. Met de trein naar Schiphol. Daar eerst ingecheckt, we moesten meteen wachten, want ik moest in een rolstoel. Daarna thee gedronken en rustig gezeten met de krant. Om kwart voor 5 moesten we bij de gate zijn. Daar was nog niet eens een vliegtuig. 50 minuten te laat kwam er een heel wit vliegtuig. Zonder "stickers". We zouden met een Boeing Max vliegen, maar op de site stond al dat die niet gebruikt werden. Dus kregen we een Portugese lease bak. Wel Icelandair personeel. Toen we zouden vertrekken, vertelde de captain dat we net ons timeslot voor opstijgen hadden gemist. Uiteindelijk stegen we om half 7 op ipv van half 6. Aan boord zéér smalle stoelen. Maar verder alles prima. Drinken vrij, maar we moesten het eten kopen. Een pizza Margharita van 135 gr (dus klein) voor € 8,--. Op Kevlavik Airport weer in een rolstoel, Warner vroeg eerst een vliegveldmeneer of het veel lopen was, maar die verstond geen Engels. Om dat we vroeg hadden ingecheckt, waren onze spullen als bijna laatste uit het ruim. Op zoek naar de autoverhuurder. Het jonge meiske was zeer zakelijk maar niet vriendelijk. In eerste instantie ging bij het afsluiten van de auto het linkervoorportier niet dicht, terwijl er maar 35 km op de teller stond: een zwarte KIA Niro hybrid. Groter dan onze auto thuis. Warner liep nog even terug naar de balie en ineens schiet 1 van de 2 zolen van deze profielschoenen helemaal los. Die schoenen waren net nieuw. Dus nu echt een probleem: voorlopig alleen z'n reserveschoenen aan. We moesten 100 km rijden naar ons eerste hotel in Hveragerdi. Dat is de tuinbouwstad van IJsland, door geometrische warmte kan er hier vlak bij de Poolcirkel in kassen van alles groeien. Onderweg zagen we al vele stoomblazende geisertjes in een lavalandschap. Beetje spooky. Het was op het vliegveld venijnig koud door de wind. Hier is het 8 graden en geen wind. De tijd is hier 2 uur eerder dan in Nederland. Het wordt hier niet helemaal donker!

Een wit vliegtuig!

Op veel plekken geothermische energie...